บทที่ 92 chapter 92

ร่างเล็กถลาไปทรุดกองอยู่มุมหนึ่ง เพราะแรงเหวี่ยงจากคนเป็นเพื่อน กลีบปากอิ่มนุ่มขบกัดเอาไว้ไม่ยอมให้เสียงหลุดออกมา ทั้งที่เจ็บจนน้ำตาหยดไหล ด้วยกลัวจะทำให้อันเจโล่เป็นห่วงและกังวลไปมากกว่านี้ แค่นี้ชายหนุ่มก็ร้อนรุ่มจนไม่รู้จะอยู่ยังไงแล้ว

กฤติกาก้มหน้าลงมองข้อเท้าซึ่งน่าจะแพลง เพราะแรงเหวี่ยงทำให้เธ...